Ben Burada Yokum!

 

İçimde akışkan bir zaman var gibi en ufak darbede dalgalar oluşuyor. Dalgakıranlar yetmese de bazı dalgalar yüreğimin duvarlarına tutunuyor. Ağlamak yetmiyor dağıtmaya bu tutunmayı ama ne yapsam olmuyor. İçim karanlık. Umut yok yarından öte saydığım her şeye. Yürüyorum yarına ama nasıl bilmiyorum. Ya da hangi yöne… Tutunmak istiyorum yumuşak bir gerçekliğe ve giden her anda yakalamak istiyorum umudu. Neden bunu yapamıyorum veya başkaları nasıl yapıyor. Gerçekten anlamakta güçlük çekiyorum. Yalnızlığa savaş açmışçasına yalnızım en kalabalıkta bile. Tutunacak bir var olma hali arıyorum; bulamıyorum. Var olurken bile yok olanda biten acılarım izin vermiyor. Haykırmak istiyorum yokluğa. Bağırmak istiyorum. Ağlamakta bile güçlük çekerken gülüyorum umutsuzluğa. Yokun direttiği bir gidiş gibi hayatım bir yandan. Gelecek yok biliyorum ama yürüyorum. Birilerine sözüm var diye çiçekler ekiyorum bu dünyaya. Kuruyorlar sulasam da. Kuruyorlar! Nolurdu beni öylece atsaydınız kenara kendi halime. İçimde bitmiş her gerçekliğin yalanına kanmasanız belki en gerçeği bile söyler hatta yapardım. Yokum işte anlayın. Ben burada yokum.