Bırakın

 

Biliyorum, bir gün mutlu olursam

Ölmüş olacağım.

En huzurlu uykunun buradan başladığını

Öldüğümü hayal ettiğimdeki rahatlamadan,

Huzuru bir daha acı çekmeyeceğimi

Hayal ettiğimden biliyorum.

Ben yaşarken ölmeyi tanıdım en yakından.

Çünkü hayatım henüz on defa görmüşken

Güneşin etrafında döndüğünü dünyanın,

Görmeyi, koklamayı, dokunmayı, hissetmeyi

Yani var olduklarımı bırakmayı yalvardım tanrıdan.

O zaman anladım tanrının bir yalan olduğunu.

Üstüne yaşayarak geçirdiğim onca yıl,

Değil tanrının yokluğunu, kendimi tanımaz oldum.

Yalvaracak bir tanrı kalmayınca,

Bileğime taktığım ölümü gördüm.

Fakat hep bilirdim beceriksiz olduğumu.

Bir daha anladım bildim bir boku beceremediğimi.

Şimdiki tanrım sevdiklerim oldu.

Nolurdu sevmeseniz beni?

Ne olurdu izin verseniz gitmeme?

Ne olurdu unutulmama izin verseniz?

Bırakın gideyim, bırakın huzurda yok olayım.

Nolur bırakın!