Suskun Çığlık

Boncuk boncuk büyütüyorum ne varsa

Oraya koyup eksik bıraktığım öte tarafa kıvrılıyorum

Gözümü duvarımdaki yıldızlara dikiyorum

Yarının asla bitmeyen kederinde

Bir çaylağı gömüyorum.

Kimse görmüyor kimse bilmiyor

Yine bir çığlık susmak istiyorum.

Ama hep bir hüzün susuyorum,

Susuyorum kalabalık yalnızlığımda.

Gel otur diyemediğimden misafir olmuyorum kimseye

Kıvrıldığım yerde sonlanıyor her şey

Onu biliyorum.

Çaylak diyordu ya yokuz aslında;

Yüreğimizde büyütemedikten sonra umudu.

Yokuz, yokum.

Şimdi bir ana ve bir baba bir buse kondurur

Elveda sana hırçın dünyada direnmiş

Lakin uykusuz çaylak!

İyi uykular.