Orada, umudumda!

 

Masaldan fırlama notalarda uyuya kalıyorum
Bu elden çıkma seslerin
Bu denli huzur,
Bu denli hayret verici olmasına şaşarak
En içten hissedilen taraçalarda
Anılarımı büyütüyorum.
Hasat zamanı gelirse diye
Vedadan dövme orağım yamacımda.
O gün vedayla biçeceğim anıları.
Bir ata tohumu misali
Yarından ötekine taşıyacağım.
O zaman gerek kalmayacak başka anılara
Lakin yine de takılmayacağım tohuma.
Sözüm var giden adımlara,
Bir gün dönerlerse diye bekleyeceğim
Fakat geri durmayacağım yaşamaktan.
Akan zamanın gidişinde dönüşü yazmayacağım.
Dediklerime bir gözyaşlarım inanıyor belki.
Bu kadar ıssız bir inanç
Paganların katlinde bile görülmemiştir.
Yine de bu inanca tutunup da
Nasıl inançsız olunur bilmemenin şafağında
Özlem, vedanın burukluğu ve sevgi
Simmel bombardımanı gibi her anımda
İmaj imaj yağıyor göğsüme hedefli.
Daralan içim genişleyen duyguların pratiğinde
Hiç olmamış anların dahi anısını taşıyor oysa.
Hayal diyoruz belki taşınanlara
Lakin siz bir de içimdeki onlara sorun
Nerede kalanlar, nerede gidenlere dikilen anıt
Nerede yasım, neredeyim, ne eyleyim, ne eyledim...
Bilmiyorum, bilmiyorum artık kokunu nereye astım.
Gidişinle unutmaya odaklı yaşam
İçimde görülmemiş bir isyanın fitiliydi.
Hayır, unutmayacağım ey yaşam!
İsyanım doğrudan sana olmasa da
Senden düşen ve zorlayan unut kırıntılarına
İsyan edeceğim, isyan edeceğim, unutmayacağım!
Belki terkin anlamını telkinler büyütecek
Yine harlanmış korda dualar büyüteceğim
Üfledikçe saçılan kıvılcımlar
İz iz anlatacak tenleri yakarken.
Merak etmeyin kor içimde,
Kıvılcım çooook uzaklarda.
Size, sana, sen; değdikçe yakacak
Ya değmezse diye duran çocuklara
Asla değmeyecek olmanın andını
Usulca fısıldıyorum, ama bir umut
Bir umut işte yarında ona giden yola,
Bugünden papatyalar ekmişliğim.
Can kırıkları demişti birileri,
Peki ya can kırıntılarıysa yerdekiler?
Ya bir gidiş dönüşü bulmak için serptiyse?
Toplanan kırıntılar gidenin dönüşüne kayıp değil miydi?
Kaybeden biz değil miydik?
Kaybolan ben değil miydim?
Giden?! Giden nerede?
İşte oradayım, gittiğin yerde büyüyen
Acıyla serpilen bir hoşça kaldayım:
Hoşça kal, yine de orada kal; umutta!