Dosttu İçimden Hariciye

Bir dizin yarıçap üzerimde

İnsana dedim "sustunuz, döndünüz"

Yapma eyleme ardıma dost dedim oysa.

Ne dediysem aması vardiya bu cihanda.

Dost dedim kara günüme şahit,

Değildi oysa, içimde yanan ateşte gördüm.

Kendine hak göre, üzüyorsun dersin

Aması cümlesinden fazla.

Bundan öte dostu dost eden

Yanımda tuttuğum değil, yanımda kalandır.

Karşıma oturtup, laf seçtiğim değil

Lafı karşımda hissettiğimdir.

Ben yalnızım kendimden gayrı 

Kime ne ettiysem ne çile ne yol

Yanımda kalmayana ne bilen ne zor.

Yeminimi buradan biçtim, süsü size kalsın.

Yalan durmuşluğunuz,

Yapmacık bendinize kalsın;

Kara günde olmayanın iyi günü olmayacağım.

İnsan dediğin seçmecedir,

Ben karpuz bile etmem gayrı;

Karga oyarken gölgesinde sızandır...

Ben dosta dost demem,

Karagaya kesilen lafın cambazı.

Kendine içkin hislere değer biçer,

Ben yük idim madem ne idi sadem.

Bundan gayrı yanınızda durmaya yok çabam,

Az da siz koşun yanımda olmak için.

Geciktiyseniz ben ile dostane,

Demek hiç olmadın ki kepaze!

Sözümü damıttım yüreğime değdiğinden:

Ben size yeminli muhtaç değilim,

Sen geleceksen birlikte gidelim.

Lakin gelmeyene etmem şikayet

Mecbur da değilim dost demem, o hakaret.

Bundan böyle ben değilim sizlere emanet

Sen geldikçe dostunum azad et!

Ee artık böyle paşam, yok üç kuruşa beş azamet.

Herkese değerince, herkese değer verdiğince.

Bundan öte kandimle varım,

Bana darende olmayana har'ım,

Üzgünüm paşam yalandı sana muhtacım.

Hayatım hokkası değil tükürüğünün

Dolacağım diye peşinden koşmayacağım.

Varsa değerin çık pazarına,

Değer dediğin verdiğimdi.

Bundan öte hiçsin, benden değil kader biçsin.

Bitti dostun kervanı, benden bu kadar.

Buyurana misafirim, gidene yolum...

Lakin bundan öte dostun dostluğu

Yanıma gelendir, yanına gitmeyeceğim.