Olur Mu?

Sen ki bir ağaçsın

Sonbaharda dökerken yapraklarını

İlkbaharda açtığın çiçekleri unutma.

Kış geçer, fırtına biter

Sen açtığın çiçekle hatırlan.

Üstüne konan arılara kokun sinsin

Ve öylesine sinsin ki

Her bahar bir hafıza olsun

Mutluluğu hatırlatan.

İşte o zaman kimsesiz kalplere

Usulca yağan, kor yüreğinin külleri;

Bir ipek örtü misali örtsün

Acının tarihçesini gözleriyle ıslatmış,

Nefesine nakşetmiş seni.

Gizlesin diye,