Ruhumun İlacı

Nefesim kalbimin heyecanıyla doluyor,

Gözlerim en güzel anında yaşatıyor onu

Ve ben güzelliğine hayret ederek

Hayatımı zirvede bırakmak istiyorum.

Bırakayım da gülüşünde biten gamzeye

Gözlerinden kayan bedenimi gömsünler.

Bütün dünya mezarımı konuşsun.

Hayretler içinde desinler ki

Bir insan ölüyken nasıl bu kadar canlı olabilir.

Dilek dilesinler, onun gülüşüne assınlar

Ona baktığımda mucize ne onu anlasınlar.

Ah, onu düşününce bile 

Yüreğimde açan çiçekler sarsın mezarımı.

Ve ona rağmen mucize gülüşünde saklansın.

O kahkaha atsın ben ters döneyim mezarımda

Yine de en huzurlu uykum olsun.

Hep de tutmasınlar mezarımı,

Arada kazıp gamzesini çıkarsınlar ortaya.

Dünya bu güzelliği görmeli,

Fakat beni yeniden oraya gömmeli.

Ben o gamzesiz yapamam, ruhumun ilacı.

O nefes çeksin yaşayayım diye,

Ben her gün dinsiz bir dua olayım yetim çocuklara.

Çocuklar gülsün ben ölsem de olur,

Fakat beni o gamzeye gömün muhakkak!

O gamze, ah ruhumun ilacı.