Yaşamayı...

Nefesim paramparça damlıyor dudaklarımdan Tek kelime edemiyorum artık Karşımda kimse yok, her yer suskun Ben yaşamayı bilmiyorum. Bana kimse nefes alırken gülmeyi Ağlarken gözyaşımı tutmayı öğretmedi. Ben yalnız başıma düştüm yuvamdan. Ben yaşamayı bilmiyorum. Hissettiklerimin adresini bilsem bile Hep çıkmaz sokağa varıyorum. Kimsesizler karşılıyor beni, sarılmıyorlar. Ben yaşamayı bilmiyorum. İyi hissetmek nasıl bir şey diye sordular Onlara gözlerimdeki kirpikleri gösterdim, Hiç kurumayan kirpiklerimi. Ben yaşamayı bilmiyorum. Öğretselerdi ne kadar anlardım Dinleyebilir miydim bilmiyorum. Henüz aklım varmadı kalbimin atışlarına. Ben yaşamayı bilmiyorum. Bana kimse yaşamayı öğretmedi.