Unutuluncaya Dek

Saçlarının arasına kaçarken nefesim

kokun huzuruma bulaşıyor.

Bir yolculuk başlıyor sonra dalgaların uçtuğu sahilden

Yürüyen ayaklar denizdeki izleri takip ediyorlar

Varmak için, son ana kadar susuyorum

En diplere sızıyor gözümden kayan yıldız

Sensiz hissettiğim her anı bu yıldızla uğurluyorum

Çünkü aynı gökyüzünde dilek tutmaktı umut denen arsız

Hem rüzgar okşarken sahili Samanyolu komşumuzdu.

Gözlerinde kaybolan anılar şahidimdir buna

Belki eskilerden büyüyen kentleri yazamadım 

Lakin o kentlerde buluşan tenimiz en güzel hikayesiydi.

Huzursuz anlatıcılara inat balıklar anlatacak bu hikayeyi

Kabuklarından henüz özgürleşmiş her çiçek

Bu hikayenin ninnisini dinleyecek derin bir nefesin huzurunda,

Hınzır bir gülüşün çizgi halinde gamzesinde büyüyecek.

Beni o gamzeye gömecekler, o gamzede anlatacaklar.

Dedim ya umut arsızdı, kayan yıldız kadar olmasa da

Omzuna konan yıldızları gözümde büyüttüm oysa

Ama yüreğimin sızısında demlediği her anı

Yine atacak gözümden yıldızları

Üzgünüm, gittiğin yolun sonunda parlayan ışıltıyı görüyorum

Bundandır yıldızlara bulaşan sızım.

Bir gün o rakı sofrasında parlayan sarılmalar 

Bir anının sızısı olacak, sadece hatırlayacağım.

Unutmayayım diye, takılan kaset gibi dönecek zihnimde

Bir gün unutuluncaya dek dönecek.

Yine ağlayacağım gözlerine bakmaya doyamadan

Yine ağlayacağım tenini hissedemeyeceğim o günlere

Ve sarılamadığım huzuruma bulaşan o kokuna.

Kayan yıldızların arsızlığı göz yaşıydı, itiraf ediyorum

Ve yine o rakı sofrasında kayarken yıldızlar

Hayatımın sızısını kollarındaki huzura bölüyorum.

Kalan gidişin olsa da sonuç huzurumdur, unutmayacağım.

Unutuluncaya dek unutmayacağım.